|

Jak rozmawiać z dzieckiem po porażce?

Porażka w sporcie dzieci i młodzieży nie zawsze jest łatwym tematem. Warto pamiętać, że w takiej sytuacji najważniejsze jest, aby pomóc dziecku przekuć porażkę w pozytyw i sprawić, by stała się źródłem siły i wytrwałości, używając przy tym języka, który jednocześnie podkreśli powagę sytuacji.

Rolą sportowego rodzica jest okazanie wsparcia i pomocy w zrozumieniu, że przegrany mecz czy zawody to niezbędny krok w drodze do mistrzostwa! Rozmowę z dzieckiem po porażce należy zacząć, gdy zobaczymy, że dziecko już częściowo ochłonęło i jest na to gotowe, najlepiej z inicjatywy dziecka, bądź po zgodzie dziecka w odpowiedzi na pytanie, czy chce porozmawiać o przegranym meczu. Taka rozmowa zawiera cztery główne cele:

Cel 1. Zachęcić dziecko do dyskusji.

Tutaj zacznij od ogólnych pytań, by poznać wrażenia Twojego dziecka, np. „Co myślisz o dzisiejszym meczu?” albo „Jakie masz wrażenia po dzisiejszych zawodach?”.

Cel 2. Utrzymaj tok rozmowy.

W celu utrzymania rozmowy, zadawaj pytania podtrzymujące, na przykład: „Co przez to rozumiesz?” albo „Co sprawiło, że tak się czujesz?”.

Cel 3. Pomóż dziecku przekuć porażkę w naukę.

W tym celu warto użyć pytań takich jak: „Co uważasz, że dziś zrobiłeś/wykonałeś bardzo dobrze?”, „Co sprawiło Ci dziś trudność?”, „Jak myślisz, czego się dziś nauczyłeś lub dowiedziałeś o swojej grze?” oraz „Jak myślisz, co w przyszłości możesz zrobić inaczej, gdy będziesz w takiej sytuacji?”. Jak łatwo zauważyć, ta część rozmowy opiera się, przede wszystkim, na pytaniach – taki rodzaj stymulacji intelektualnej sprawia, że dziecku znacznie łatwiej będzie wyciągnąć z porażki budujące, rozwojowe wnioski.

Cel 4. Udziel informacji zwrotnej, która pozwoli dziecku wzmocnić jego mocne strony i zachęci do dalszej wytrwałości w działaniu.

 Swoją wypowiedź zacznij pozytywnie, podkreślając wartość samego uczestnictwa wsporcie, np. „Uwielbiam oglądać jak grasz w ręczną”. Następnie, wybierz pozytywną wartość, którą chcesz podkreślić, np. „Jestem bardzo z Ciebie dumna/dumny jak wiele wysiłku i zaangażowania włożyłaś/włożyłeś w bieg.”. Na zakończenie, szczególnie istotne jest, by podkreślić elementy osobistego rozwoju dziecka, aby dodatkowo wesprzeć jego motywację do dalszych działań, np. „Siła Twojego serwu była zdecydowanie lepsza niż podczas meczu tydzień temu – Twoja ciężka praca przynosi efekty, oby tak dalej!”.

Kolejność całej rozmowy jest szczególnie ważna. Chcąc przeobrazić porażkę w lekcję musimy najpierw dać dziecku możliwość opowiedzenia o swoich emocjach, mocnych elementach gry oraz elementach, którym warto przyjrzeć się na następnych treningach, a dopiero w następnej kolejności zaoferować własną perspektywę i pozytywne wzmocnienie. Również istotne jest, aby rodzice przekazywali informację w zgodzie z działaniami trenera, dlatego warto upewnić się, nad czym dziecko szczególnie pracowało w tygodniu poprzedzającym mecz, obserwować ten element, a następnie pokazać córce lub synowi, że wraz z ciężką pracą i zaangażowaniem na treningu, widać postępy podczas meczów.

Jeśli Twoje dziecko nie jest gotowe na rozmowę, poczekaj, daj im przestrzeń na przeżycie własnych emocji, i dopiero po pewnym czasie wróć do rozmowy. Punktem wyjścia w takim przypadku może być opowiedzenie historii (prawdziwej!) z życia znanego utalentowanego sportowca. W końcu każdy wielki sportowiec ma w swojej karierze przegrane mecze i zawody, które stanowiły konieczny element drogi do osiągnięcia najwyższych laurów. Możesz skorzystać również z własnych doświadczeń, niekoniecznie z obszaru sportu.

Pozytywny rodzic sportowego dziecka powinien tworzyć tzw. klimat motywacyjny oparty na zaangażowaniu dziecka. To znaczy bazować na działaniach, które są ukierunkowane na podkreślenie motywacji wewnętrznej dziecka (tj. poczucia radości, zadowolenia i szczęścia z trenowania danej dyscypliny) oraz na włożony wysiłek. Przyczynią się one do wspierania wytrwałości i rozwoju umiejętności przez lata. Co więcej, łatwiej będzie Twojemu dziecku traktować przegrane mecze i zawody jak motywację do dalszej pracy i skupić się na rozwoju konkretnych umiejętności.

Pamiętajmy o tym, że porażka jest nieodłącznym elementem na drodze do sukcesu czy to sportowego, czy życiowego i jest kolejną możliwością wsparcia dziecka, aby stawało się silniejszym zawodnikiem. Nie bójmy się rozmawiać o porażce, bo to również dzięki niej stajemy się  mistrzami krok po kroku.

Autorzy:

Junior sport

Aleksandra Krukowska, Loughborough University, Fundacja Sportu Pozytywnego

Ewa Serwotka, Fundacja Sportu Pozytywnego

źródło:  http://www.junior.sport.pl/junior/7,143113,20835650,jak-rozmawiac-z-dzieckiem-po-porazce.html

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *